Walfridus was een Bedumer boer en ontginner die tussen ca. 950 en 1000 na Christus moet hebben geleefd. Hij wordt beschreven als een zeer vrome man die door het gebrek aan een kerk in het dorp dagelijks een voettocht naar Groningen maakte om daar in de kerk te bidden. Aan het eind van de 10e eeuw werd Walfridus samen met zijn zoon Radfridus, vermoedelijk op één van deze voettochten, door de Noormannen om het leven gebracht. Hij verwierf hiermee eeuwige roem en het martelaarschap en werd sindsdien in bijna heel het Groninger land als volksheilige vereerd.
 
Walfridus werd het symbool van het vroege Christendom in de streek, van vrede en recht in Hunsingo en van een geregelde waterhuishouding in het door de Wolddijk omsloten gebied van Innersdijk. Bedum groeide uit tot één van de belangrijkste pelgrimsoorden in het Noorden van ons land.